Czym jest szkaplerz karmelitański?

SZKAPLERZ KARMELITAŃSKI to znak oddania się Maryi. Jest przyjęciem Jej Miłości i pomocy w codziennych trudach przyoblekania się w Jezusa Chrystusa (cyt. za św. Jan Paweł II).

Szkaplerz jest częścią habitu, kawałkiem płótna, który okrywa barki, plecy i piersi. W taki sposób noszą go osoby duchowne. Osoby świeckie przywdziewają z kolei szkaplerz składający się z dwóch kawałków materiału połączonych sznurkiem, bądź rzemieniem.

Historia szkaplerza jest bardzo długa. Sięga połowy XIII wieku. Latem 1251 roku św. Szymon Stock w Aylesford, w Anglii, miał objawienie. Ukazała mu się Matka Boża, która obiecała mu uniknięcie ognia piekielnego dla noszących tak jak on – karmelitański habit.

Noszenie szkaplerza wiąże się z wieloma łaskami ale również obowiązkami i codzienną pracą nad sobą.

Cytując za materiałami opublikowanymi na oficjalnej stronie Zakonu Karmelitów Bosych:

ZNACZENIE DUCHOWE SZKAPLERZA

• Szkaplerz jest Szatą Maryi, jest znakiem pokuty i nawrócenia. Kto przyjmuje Szkaplerz św., wyrzeka się złego ducha, odnawia przyrzeczenia Chrztu św. i oddaje się Maryi jako Jej dziecko. Kto przyjmuje Szkaplerz, przyjmuje, jak św. Jan Apostoł pod Krzyżem, Maryję do siebie, by żyć w zjednoczeniu z Nią i Jej służyć.
• Szkaplerz oznacza poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi i naśladowanie Jej cnót, szczególnie cnoty czystości i pokory. „Niech wszyscy noszący Szkaplerz św., który jest pamiątką otrzymaną od Matki Bożej, widzą w nim oznakę poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Dziewicy” (św. Jan Paweł II).
• Szkaplerz oznacza przymierze przyjaźni z Maryją, w którym Ona zobowiązuje się dopomóc nam do zbawienia i uświęcenia, a my zobowiązujemy się do Jej naśladowania, służenia Jej i rozszerzania Jej czci.
• Szkaplerz oznacza habit Zakonu poświęconego służbie i czci Matki Bożej. Przyjmując Szkaplerz, pragniemy odtąd żyć tym samym duchem Karmelu, pełnić tę samą misję i żyć w zjednoczeniu z Maryją, dla Maryi, przez Maryję i w Maryi.

OBIETNICE SZKAPLERZNE (czyli co ja z tego będę miał/a?)

Cała maryjna tradycja karmelitańska wiąże ze Szkaplerzem dwie wielkie obietnice Maryi i dwie łaski, które z nich wypływają:

• Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego (słowa Matki Bożej wypowiedziane do św. Szymona). Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem św. pomoc na drodze zbawienia.
• Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci. Jest to tak zwany przywilej sobotni. Matka Boża zapewniła rychłe wybawienie z czyśćca (bulla pap. Jana XXII w 1322 r.), tym, którzy nosząc Szkaplerz, zachowają czystość według stanu i wierność modlitwie: „Ja, Matka w pierwszą sobotę po ich śmierci miłościwie przyjdę do nich i ilu ich zastanę w czyśćcu, uwolnię i zaprowadzę ich na świętą Górę żywota wiecznego”. Maryja tym samym obiecuje wszystkim odzianym Szkaplerzem pomoc na drodze uświęcenia.
• Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała. Maryja obiecuje nas wspierać na drodze naśladowania Chrystusa, a zwłaszcza w godzinę naszej śmierci, pomóc nam w ostatecznej walce o wieczne zbawienie.
• Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci (w Mszach św., pokutach, modlitwie i ofiarach), gdyż Matka i Królowa Karmelu jednoczy z sobą w jedną Rodzinę tych, którzy przyjmują Szkaplerz św. Tworzący erygowaną prawnie wspólnotę Bractwa Szkaplerznego korzystają także z daru odpustów zupełnych.

ZOBOWIĄZANIA SZKAPLERZNE (czyli co ja muszę dać od siebie?)

Aby dostąpić spełnienia wielkich obietnic związanych ze Szkaplerzem, potrzeba z naszej strony gotowości do podjęcia pewnych zobowiązań:

• Zobowiązujemy się do troski o swoje zbawienie. Podstawowymi wymaganiami dla otrzymania pierwszej obietnicy są: staranie się o swoje zbawienie, zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych, unikanie grzechu śmiertelnego i życie w łasce uświęcającej. Jest to także świadome i dobrowolne podejmowanie wyrzeczeń, umartwień i pokut w celu przezwyciężenia zła, wynagrodzenia Bogu i uświęcenia bliźnich.
• Zobowiązujemy się do zachowania czystości według stanu, naśladowania cnót Matki Bożej i starania się o świętość życia, aby móc za Jej wstawiennictwem być wybawionym z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci. Codziennie należy więc poświecić jakiś czas na rozmyślanie nad życiem Maryi i nad Jej sposobem służby Bogu (np. w tajemnicach Różańca św.), by umieć Ją naśladować.
• Zobowiązujemy się do codziennej modlitwy, zwłaszcza maryjnej. Codzienne odnawiamy poświęcenie się Maryi przez modlitwę nadaną w dniu przyjęcia Szkaplerza przez kapłana (zazwyczaj jest to: Pod Twoją obronę, Witaj Królowo lub 3 x Zdrowaś Maryjo).

WSKAZANIA DOTYCZĄCE SZKAPLERZA

Aby godnie przyjąć i nosić Szkaplerz, należy:

• przygotować się duchowo przez pojednanie z Bogiem, Spowiedź i Komunię św. (gdyż stan łaski uświęcającej jest warunkiem otrzymania odpustu cząstkowego w dniu przyjęcia Szkaplerza św., a odpustu zupełnego w dniu wstąpienia do Bractwa Szkaplerznego),
• poprosić kapłana o poświęcenie i nałożenie Szkaplerza w swojej parafii lub klasztorze karmelitańskim. Każdy kapłan i diakon katolicki może błogosławić i nałożyć Szkaplerz karmelitański według zatwierdzonego Obrzędu. Nie nakładamy go sami, ale otrzymujemy tak, jak habit zakonny lub obrączkę ślubną. Szkaplerz winien być nakładany po uprzednim poświęceniu. Kapłan wyznacza także codzienną modlitwę.

Szkaplerz nosimy na szyi tak, aby jedna jego część spoczywała na piersi (wizerunek Matki Bożej z Góry Karmel) , a druga na plecach (wizerunek Jezusa Miłosiernego).

Zniszczonego Szkaplerza nie powinno się wyrzucać, gdyż został poświęcony, lecz najlepiej go spalić.

UWAGA!!! BARDZO WAŻNE!!!

Nie należy Szkaplerza rozumieć ani używać jako talizmanu czy amuletu chroniącego przed złem lub wiecznym potępieniem.

Jest on materialnym znakiem świadomego oddania życia pod opiekę Maryi na naszej drodze do świętości.